Skuteczne wcielenie w życie planu uniezależnienia USA od dostaw ropy naftowej z zagranicy wykazało że istnieją olbrzymie możliwości manipulacji rynkami surowcowymi.

 

Okazało się że tak zwany wolny kapitalistyczny rynek jest tak samo fikcją jak socjalistyczna gospodarka planowa i może być wykorzystany do celów sprzecznych z jego zasadami.

 

W momencie załamania finansowego po ataku na World Trade Center podjęto działania chroniące rynek finansowy w USA których konsekwencją było przyspieszone zadłużenie wszystkich sektorów gospodarki USA.

 

Decyzje te podjęto mimo tego że dla elit rządzących musiało to być jasne, ze USA nie są w stanie o własnych silach opanować tego ekstremalnego zadłużania się gospodarki. Z pełną świadomością obrzydliwości tego kroku elity finansowe USA poświeciły dobro społeczeństwa amerykańskiego na rzecz obrony własnego bogactwa.

 

Od tego momentu nie było już odwrotu dla USA. Jako jedyne wyjście pozostało zmuszenie przy pomocy wszystkich dostępnych środków, zarówno legalnych jak i nielegalnych, wszystkich innych państw na świecie do uiszczania haraczu na rzecz USA jako jedynej metody ratującej to państwo przed ostatecznym upadkiem.

 

Oczywiście bezpośrednie pobieranie takich danin od wasali nie wchodziło w grę.

Po pierwsze w państwach wasalskich daniny takie spotkałyby się z oporem społeczeństw, a po drugie sumy jakie można by było z nich wycisnąć były nie wystarczające.

Chodziło jednak o to aby zmusić wszystkie państwa do plecenia haraczu bez względu na ich stosunek zależności od USA.

 

I tu przyszły rządzącym z pomocą doświadczenia zdobyte w trakcie akcji windowania cen ropy w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku.

 

Doświadczenia te wykazały że najbardziej na wysokich cenach surowców energetycznych profitowały właśnie USA.

 

Jeśli zastanowimy się nad reakcjami głównych uczestników tej gry to stwierdzimy że oczywiście państwa produkujące ropę naftowa były najbardziej zainteresowane w popieraniu tych akcji USA.

 

Jeśli chodzi o Chiny to podjęły one środki zaradcze aby zminimalizować skutki polityki USA na własną gospodarkę. Odpowiedzią Chin było utworzenie olbrzymich koncernów państwowych w dziedzinie energetyki i przejecie handlu ropa i jej eksploatacje we własne ręce.

 

Wystarczy tylko spojrzeć na listę największych firm na świecie aby zobaczyć że dyplomacja chińska i ich stratedzy nie zawiedli.

 

Podobne kroki podjęła Rosja centralizując i monopolizując tę dziedzinę gospodarki u siebie i likwidując firmy sterowane przez zachód.

 

Państwa wspólnoty europejskiej znalazły się w szczególnej sytuacji. Nie kontrolowały one bowiem rynku ropy naftowej ani nie były też znaczącymi jej producentami. Należały zatem do tych państw którym przyjdzie uiszczać największe daniny na rzecz USA.

 

Odpowiedzią Europy była próba rozpętania histerii CO2 i przerzucenia kosztów danin na odbiorców ich produktów w formie tak zwanego handlu certyfikatami oraz wszelkiego typu opodatkowań źródeł energii.

Miało to podwójne znaczenie. Z jednej strony przerzucało koszty haraczu na rzecz USA na barki najbiedniejszych obywateli a po drugie windując sztucznie ceny własnych produktów zmuszało kraje rozwijające do partycypowania w tych kosztach.

 

Oczywiście zarówno Chiny jak i Rosja a głównie USA robiły wszystko aby bojkotować to wysiłki europejczyków. Wszyscy bowiem wiedzieli jakie cele ma Europa i nie mieli zamiaru ponosić tych kosztów.

 

W przeciwieństwie do USA, Europa nie miała militarnych możliwości wymuszenia od innych państw uległości i w efekcie znalazła się w przegranej pozycji.

 

Wprawdzie mogla przerzucić zwiększone koszty ropy na ceny produktów eksportowych ale to zmniejszyło jej konkurencyjność w stosunku do państw azjatyckich a w szczególności Chin i przyczyniło się tylko do dodatkowego osłabienia ich gospodarek.

 

Inaczej miała się sprawa z małymi państwami Europy wschodniej czy też Afryki.

 

Należały one do tych państw które poniosły największe straty na skutek tych amerykańsko – europejskich manipulacji.

 

Nie dość ze musiały więcej płacić za ropę to jeszcze dobił je import towarów po zawyżonych cenach.

 

Tak naprawdę to największe koszty poniosły właśnie najbiedniejsze państwa. Co więcej zostały one ograbione ze wszystkich środków jakie były konieczne do rozwoju ich gospodarek i skazane na biedę i zacofanie bez najmniejszych szans na polepszenie ich bytu.

 

System wprowadzony przez USA jest wiec w swojej istocie przykładem szczególnie perfidnego systemu zniewalania słabych państw i ich obywateli.

 

Interesujące jest to że wiele państw zdawało sobie doskonale sprawę z tych zagrywek i reagowało w przemyślany sposób kontrując poczynania USA i Europy.

 

Zarówno Chiny jak i Rosja wykorzystały te działania do maksymalizacji własnych zysków.

Inne kraje rozwijające jak Indie czy Brazylia podjęły poszukiwania własnych zasobów ropy i gazu uwieńczone zresztą olbrzymimi sukcesami.

 

Kroki te kontrujące poczynania USA spowodowały systematyczne obniżenie wysokości haraczu pobieranego przez USA.

Dalsze zwiększanie cen ropy naftowej natrafiło na sprzeciw niektórych producentów a pogłębiająca się zapaść gospodarki USA i jej waluty stawiała pod znakiem zapytania sens gromadzonych w ten sposób funduszy.Otrzymywane w ten sposób dolary stawały się z dnia na dzień makulaturą.

 

Odpowiedzią USA było zwiększenie nacisków politycznych na wasali i likwidacji przeciwników przy pomocy środków militarnych

 

Krotko mówiąc kto się stawiał na tego wysyłano bombowce i sprawa była załatwiona, przynajmniej na jakiś czas.

 

Takie przykłady jak wojna w Libii pokazały jednak ze rabunek środków finansowych bogatych państw i likwidacja ich jako konkurentów na rynku surowców energetycznych tylko na krótko jest w stanie powstrzymać załamanie tego rynku.

 

Powoduje to że dalsze wojny są nieuniknione i USA będą musiały likwidować i zniewalać dalsze państwa. Następne w kolejce to Iran i Wenezuela które już od dawna poprzez sprzedaż ropy na własny rachunek i po zaniżonych cenach krzyżują skutecznie amerykańskie plany.

 

W efekcie USA próbują zniwelować te starty zwiększając naciski na swoich wasali aby wycisnąć z nich ostatniego grosza.

Według tej zasady przygotowano również dla takich zniewolonych państw wasalskich indywidualne programy wyciskania z nich trybutu.

 

Z Polski nie da się co prawda za wiele wycisnąć ale z racji nieudolności polskich elit, nie mających pojęcia co jest grane, a także skłonności do prostytuowania się za parę ochłapów, nadaje się ona szczególnie dobrze do przykręcenia śruby podatkowej.

 

Plan złupienia Polski nie był skomplikowany, elity polskie same się o to napraszały zarabiając krocie na prowizjach przy zadłużaniu państwa, ale wymagał użycia paru psychologicznych trików aby uśpić czujność przeciętnego Polaka.

 

Jak Polacy dają się robić w ciula opowiem w następnym odcinku.