W trakcie badania rozkładu temperatur na powierzchni Mimasa, jednego z księżyców Saturna, przy pomocy spektrometru zamiast oczekiwanego typowego rozkładu temperatury z najbardziej gorącą strefą w okolicy równika i łagodnymi przejściami w kierunku biegunów, zaobserwowano rozkład temperatur przypominający Pac-Mana.
http://www.nasa.gov/centers/goddard/news/features/2010/pac-man-mimas.html
Jak można wyjasnić tego cieplnego Pac-Mana?
Stosunkowo duże różnice temperatur (minus 181° Celsjusza - minus 196° Celsjusza) próbuje się wyjaśnić odmiennymi właściwościami powierzchni i struktury pokrywającego go lodu. Dlaczego jednak strefa przetrzymująca ciepło ma tak dziwny kształt i dlaczego jej granice są tak ostre - te pytania pozostaną bez odpowiedzi jeśli dalej będziemy zjawiska fizyczne próbowali wyjaśnić przy pomocy obecnych falszywych teorii.
Ta zagadka nie jest wbrew pozorom skomplikowana. Można by nawet powiedzieć że rozwiązanie jest trywialne.
Moim zdaniem grawitacja nie jest siłą ani zakrzywieniem przestrzeni ale efektem synchronizacji oscylacji przestrzeni. Wytłumaczenie tego przedstawiłem w moich poprzednich notkach. Jedną z konsekwencji takiego rozumienia grawitacji jest to że nie jest ona izotropowa ale największą swoją wartość osiąga na linii łączącej dwa ciała niebieskie. Na tej linii występują najwieksze częstotliwość oscylacji przestrzeni a co za tym idzie także największa częstotliwość oscylacji cząstek elementarnych. Oscylacje tych cząstek objawiają się we wzmożeniu ich ruchów a co za tym idzie wyższą temperatura materii.
W przypadku Układu Saturna te najwieksze oscylacje występują w płaszczyźnie orbity Tytana.
Mimas jest relatywnie małym księżycem i nie porusza się w tej płaszczyźnie ale jego orbita jest lekko nachylona w stosunku do orbity Tytana.
Powoduje to to, że w trakcie ruchu obrotowego po orbicie Mimas znajduje się raz powyżej linii łączącej Saturna i Tytana a raz poniżej. W tych położeniach tylko cześć jego powierzchni znajduje się w obszarze o największej częstotliwości oscylacji przestrzeni którą to stanowi linia łącząca Saturna i Tytana. Cząstki materialne tej części Mimasa są zmuszone do intensywniejszej oscylacji a tym samym wzrasta ich temperatura.
Ponieważ Mimas jest związany z Saturnem i ciągle ta sama część jego powierzchni jest zwrócona w jego stronę, podobnie jak ma to miejsce z naszym księżycem, powoduje to że ciągle te sama obszary znajdują się w strefie wzmożonych oscylacji.
Przykład Mimasa pokazuje namacalnie że obowiązujące modele grawitacji są fałszywe. Oczywiście Mimas nie jest jedynym przykładem tego w jaki sposób oscylacje przestrzeni wpływają na temperaturę ciał niebieskich. Pac Man jest o tyle interesujący że pokazuje nam te zależność jak w niepodważalnym eksperymencie naukowym. Możliwość innej interpretacji, niż przeze mnie podana, jest wykluczona.
To samo zjawisko znane jest ludzkości od jej zarania jako zaćmienie Słońca. Tutaj występują jednak większe problemy z prawidłowa interpretacja na skutek nieregularność (przynajmniej w skali długości życia ludzkiego) i zmienności ich przebiegu. Zasadniczo jednak mechanizm zaobserwowany na Mimasie odpowiada dokładnie zjawiskom geofizycznym na Ziemi. W obu przypadkach elementem inicjującym jest podwyższenie temperatury materii ciał niebieskich na skutek wejścia w trakcie ich obrotów w strefę zwiększonych oscylacji Tła Grawitacyjnego.
Innym ciekawym przykładem tego samego zjawiska, tym razem w skali galaktycznej są pomiary temperatury materii międzygwiezdnej Drogi Mlecznej.
http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=46706
Również i w tym przypadku w płaszczyźnie rotacji Galaktyki oscylacje przestrzeni są tak intensywne że temperatura pyłu międzygwiezdnego jest o kilkadziesiąt stopni wyższa niż powyżej i poniżej tej płaszczyzny. Całe szczęście Ziemia nie znajduje się aktualnie w tej płaszczyźnie. Z geologicznego punktu widzenia ostatnie dwa okresy w ktorych to miało miejsce to Kreda przed około 120 mln lat i Perm przed około 240 mln.
Kogo interesuje to czym się to skończyło, możne sobie doczytać w internecie. Interesujące w tym wszystkim jest to że już wkrótce oczekuje Ziemie ponowne przejście przez tę strefę.
